Jeśli dobrze opanowałeś (tylko wtedy - to ważne!) całą hiraganę, przejdź do nauki katakany.

Ćwiczenie 4a:

Odczytaj słowa:

Ćwiczenie 4b:

Zapisz hiraganą:

Zmiękczenie (jap. yōon)

W języku polskim możemy zmiękczyć sylaby używając do tego litery „i” jak np. w wyrazach „ciocia”, „miasto”, czy „kwiat”. W języku japońskim sylaby miękkie tworzą sylaby z rzędu i (czyli KI, GI, SHI, JI, CHI, JI [z szeregu T], NI, HI, BI, PI, MI, RI), do których dopisuje się małe znaki YA, YO lub YU (ゃ,ょ,ゅ).

Np.　

KYU = きゅ　

SHA = しゃ　

NYU = にゅ　

MYU = みゅ　

JA = じゃ

Porównaj:　　

びょういん (byō-in) – szpital　　

びよういん (bi-yō-in) – salon piękności; fryzjer

Ćwiczenie 3a:

Odczytaj słowa:

Ćwiczenie 3b:

Zapisz hiraganą:

Podwojenie spółgłoski (jap. sokuon)

W japońskich sylabariuszach podwojenia spółgłoski w sylabie dokonuje się poprzez umieszczenie małego znaku TSU (っ) przed tą sylabą. W transkrypcji podwojenie spółgłoski zapisuje się dublując spółgłoskę (wyjątkiem jest CHI ち, które w podwojeniu っちzapisuje się TCHI).

Np. 　

TTE = って　　

PPA = っぱ　

SSHI = っし　

TCHI = っち

Podwojone spółgłoski wymawia się nieco inaczej niż w języku polskim. Przed taką sylabą należy zrobić krótką przerwę, jakbyśmy przez chwilę zastanawiali się co powiedzieć dalej.

Uwaga!　Sylaby z szeregu N podwaja się nie za pomocą małego TSU, ale jedynej spółgłoski, która istnieje samodzielnie, czyli ん N.

Np.　

HONNE = ほんね　　

SONNA = そんな

Ćwiczenie 2a:

Odczytaj słowa:

Ćwiczenie 2b:

Zapisz hiraganą:

Przedłużenie (jap. chōon)

Wszystkie japońskie sylaby mogą zostać przedłużone (oprócz んN). Wymawiane są wtedy dwa razy dłużej. Przedłużenia dokonuje się poprzez dodanie samogłoski, która kończy poprzednią sylabę. W zapisie zachodnim (rōmaji) przedłużenie zapisuje się poprzez dodanie poziomej kreski nad samogłoską. Wyjątkiem jest podwójne i, które zapisuje się dwoma literami – „ii”.

KA + A = KĀ　か＋あ＝かあ　　

SU + U = SŪ　す＋う＝すう　　

JI + I = JII　じ＋い＝じい

Uwaga:

Sylaby z końcówką O przedłuża się dodając U (tylko nieliczne wyjątki przedłuża się dodając O).

TO + U = TŌ　と＋う＝とう　　

KO + U = KŌ　こ＋う＝こう　　

ZO + U = ZŌ　ぞ＋う＝ぞう

Porównaj:　　

おばあさん (obāsan) – babcia　　

おばさん (obasan) – ciocia

Ćwiczenie 1:

Zapisz hiraganą:

Udźwięcznienie (jap. dakuon)

O tej zasadzie mogłeś już przeczytać przy okazji nauki znaków hiragany w części 1.

Spółgłoski z szeregów K, S, T, H poprzez dodanie do znaku dwóch małych kresek (jap. nigori) w prawym górnym rogu poddają się udźwięcznieniu, dzięki czemu otrzymujemy nowe sylaby. Dodatkowo sylaby z szeregu H poprzez dodanie małego kółeczka poddają się ubezdźwięcznieniu, po japońsku określa się te sylaby jako półdźwięczne (jap. handakuon).

Uwaga!

Sylaby ぢ i づ używane są obecnie bardzo rzadko. Poza nielicznymi wyjątkami używa się sylab じ i ず.

Hiragana - dodatkowe sylaby

Przy okazji nauki rōmaji mogłeś dowiedzieć się o zasadach tworzenia dodatkowych sylab. Przeczytaj teraz i przećwicz sposób zapisu tych dodatkowych dźwięków w hiraganie.

NAUKA PISMA - HIRAGANA CZ. 2