Ćwiczenie 1:
Odczytaj poniższe słowa. Są to nazwy polskich miast - czy wiesz jakich? Sprawdź najeżdżając kursorem lub klikając palcem:
Niektóre kombinacje znaków katakany pozwalają na utworzenie dodatkowych sylab niewystępujących w rodzimym języku japońskim, a jedynie w słowach zapożyczonych. Są one używane dla reprezentacji dźwięków pochodzących z języków obcych i dlatego nie mają odpowiedników w hiraganie.
Najczęściej używane dodatkowe kombinacje znaków to:
ヴァ va |
ヴィ vi |
ヴ v(u) |
ヴェ ve |
ヴォ vo |
ウィ wi |
ウェ we |
ウォ wo |
||
ファ fa |
フィ fi |
フェ fe |
フォ fo |
|
ティ ti |
トゥ tu |
|||
ディ di |
ドゥ du |
|||
シェ she |
ジェ je |
チェ che |
イェ ye |
Oprócz przedłużeń, które w katakanie uzyskujemy za pomocą kresek (podobnych do myślnika), pozostałe zasady tworzenia dodatkowych sylab, zmiękczeń i podwojeń spółgłosek są dokładnie takie, jak w hiraganie.
Sylaby udźwięczniamy przez dopisanie do nich z prawej strony na górze dwóch małych kreski ゛przypominających polski cudzysłów, zmiękczamy używając małych znaków ya, yo, yu, a spółgłoski podwajamy przez dodanie przed daną sylabą małego znaku tsu.
Jeśli dobrze opanowałeś znaki katakany w części pierwszej, spróbuj swoich sił przy poniższych ćwiczeniach.